ბებო ასე უწოდებს

მოვდიოდით გზაზე და გზა შეგვიკრეს ციგნებმა
(ბოშა ქალებს,რა მოხდა, ბებო ასე უწოდებს)...
დამამძიმეს საოცრად ჩემმა სკოლის წიგნებმა..
ჩემს იღბალში შემოჭრილს ხელი გამოვუწოდე..
ბოშა ყვება ხმამაღლა და ხალხს ჩემ თავს აცოდებს...
გვერდზე ვერ ვიხედები, მეფაკლება ღაწვები,
ყელში გაჩხერილ ბურთს და თვალზე მომდგარ მარგალიტს
(ცრემლს ბებო რომ უწოდებს), კვლავ გულისკენ ვაწვები.
მივდიოდით გზაზე და გზა შეგვიკრეს ბოშებმა..
"ეშმათფერი ციგნები"-გაიბრაზა ბებიამ..
გამოიგნო ჩემსკენ გზა ფიქრმა განათოშებმა,
ოცნებებიც, დახე შენ,ჩემს ღაწვებზე თბებიან.
"გოგო,დიდი საქმე გაქ...ბედნიერი იქნები"...
"დაიკარგეთ აქედან"-თავს აღარ გავს ბებია.
ხელისგულის ხაზებზე შემომსხდარი ფიქრები,
ბებოს ხმაზე,ავაჰმე,ჩიტებივით ფრთხებიან.
დამიცვივდა ელდისგან მტვრიან გზაზე წიგნები,
ამამჩატეს როგორღაც ქუსლიანმა ქოშებმა..
ბებო ისევ ქოთქოთებს,-"აფერისტი ციგნები"...
რა ვქნა,შეგვაგვიანდა,გზა შეგვიკრეს ბოშებმა.....
/მართა ჭინჭარაული/
03.02.2011 21:28