***

რა ვქნა,ვერ ვუჭერ ცხოვრებას მუღამს,
რა ვქნა,თუ წლები მიქრის და მიქრის?
მე ვერ დავუწყებ სიცოცხლეს მუდარს,
არ გავუტყდები რომ რაღაც მიჭირს!
ხაზს გადავუსმევ ყველაფერს უკან,
თუმც წინაც ვხედავ ყველაფერს მყიფედ,
მაღიზიანებს ეს სიტყვა-"მუდამ",
რადგან არაფრის არ მჯერა მტკიცედ.
გავედევნები მირაჟს ჭენებით,
არ მჯერა,მაგრამ ინტერესს მიჩენს,
დღევანდელს ვძერწავ ჩემი ხელებით,
ხვალეზე ფიქრი გონებას მილევს.
რა ვქნა,თუ სხვა ვერ გაიგებს ჩემსას?
რა ვქნა,თუ მეც ვერ გავიგებ სხვისას?
ხომ არსებობენ ქვეყნად მუნჯები,
ხომ არსებობენ ქვეყნად ყრუები?
შემომელევა საგზლად გრძნობები,
ირგვლივ გარემო ბურუსად მაწევს,
თუნდ არსებობდეს ამქვეყნად ნდობა,
სხვის მაგივრობას სხვა ხომ ვერ გასწევს?
რისიც მჯეროდა ჩაბარდა წარსულს,
ჩამუქებულა გულზე ნალექი,
გავცქერი წუთებს,აწ უკვე წარსულს,
სიცოცხლის ერთი ბეწო ნაგლეჯი,
ვისაც როგორ სურს გალიოს ისე!
რა ვქნა,ცხოვრებას ვერ ვუჭერ მუღამს,
არ მწყდება გული არც არავისზე,
მე ვერ დავუწყებ სიცოცხლეს მუდარს!