მეზობელ პასტორს

"მოწევა სიკვდილს იწვევსო", პადრე!
ასე გამოდის, თავს იკლავთ თურმე,
თვითმკვლელობა ხომ ცოდვაა დიდი.
თქვენ როკ-ენ-როლი გიყვარდათ ადრე,
ბანქოს თამაშით ართობდით სტუმრებს
და ზღვის ჰავასაც სათქვენოდ თვლიდით.

ახლა კი მთიან ქალაქში ცხოვრობთ
და ხმადაბალზე უსმენთ მონტსერატ
კაბალიეს და – ოპერა მხოლოდ –
სხვისი არაფრის არ გსურთ მოსმენა.

ვეება მთვარის კაშკაშა შუქი,
ჩრდილს რომ გადახრის გვერდზე, მონასტრის,
ვერვინ გიბედავთ ლაპარაკს, თუკი
პარტიას უსმენთ დეზდემონასი.

გიყვართ ჭადრაკი, დროს კლავთ თამაშით.
ალბათ თქვენც გიკვირთ თქვენივე ხვედრის,
ვინ დაამსგავსა ასე ლამანჩელს
შუბმომართული ფიგურა მხედრის.

ბოდიში! ვიცი, ზედმეტი გკადრეთ
(თქვენ კი ეწევით, მკაცრი და მშვიდი),
"ფუმარ პუედე მატარ"-ო, პადრე!
თვითმკვლელობა კი, ცოდვაა დიდი.

/სოსო მეშველიანი/

***

უფალო,
იქნებ, შენც აქვე,
ჩემს გვერდით ხარ ჩამომჯდარი ახლა
და მიყურებ,
როგორ მიჩქარდება გულისცემა,
იტალიური ეზოს კარის ყოველ გაღებაზე,
როცა იქიდან ვინმე გამოდის.

აგერ უკვე,
ოც წუთზე მეტია,
რაც ამ კიბის საფეხურზე ვზივარ
და ჩემს პატარა გოგონას ველოდები...

...

იქნებ,
შენც ზუსტად ასე,
სულმოუთქმელად გვიცდი ხოლმე
და ძალიან,
ძალიან გწყდება გული,
თუ შენთან არ მოვდივართ.

/ნიკა ჩერქეზიშვილი/

***

თუ აედევნები პოეტს,
ნუ გაიმეტებ ზურგში
სასროლად,
იქნებ რა უდევს გულში?...
ადროვე,
მივიდეს ბინაში,
ამოიღოს გულიდან
გაყინული სისხლი...

შენ ამასობაში დაელოდე
სადარბაზოსთან
და როცა ჩამოვა,
ნურც შემდეგ მოეპყრობი
უდიერად..
მშვიდად მიადე გულზე იარაღი
და კითხე:
„მზად ხარ სიკვდილისთვის?“
ის გიპასუხებს:
„მე,
ყოველთვის მზად ვარ
სიკვდილისთვის...“

/ირაკლი ბერია/