ქუდბედი

ამოძირკვული მაღალ მთებიდან
დავრჩი უფესვოდ,უფრთოდ,უბედოდ,
ლექსო,დამყევი დაბადებიდან
მაგრამ მომპარეს თურმე ქუდბედი.

ლექსო დამყევი დაბადებიდან
ჩემდა სატანჯად,ჩემდა სალხენად,
შენ გათქმევინე რაც გულს უღრღნიდა
გადასამალად,ვერ გასამხელად.

ლექსო,დამყევი დაბადებიდან,
თავს დამაბერტყე მწუხრის კალთები
დაე ეგ მწუხრი მარად მეფინოს,
სანამ წარსულში დავიკვალთები.

შენ მზარდე,როგორც კრავი უდედო,
შენით ვსულდგმულობ,შენით ვკვდები და
ლექსო,შენა ხარ ჩემი ქუდბედი,
ლექსო,დამყევი დაბადებიდან.

/ნინო ჭინჭარაული/