ნაბიჯებს ვდგამდი,ვფიქრობდი რაზე?
კარგზე,კარგზე და მხოლოდ კარგზე!
ხელში რა შემრჩა?-არარაობა!
ახლა არ ვიცი ვიფიქრო რაზე..
უკან წყვდიადი,წინ არაფერი-
დღეს ასე ვხედავ მე ჩემს ცხოვრებას,
ჭირსაც წაუღია ყველაფერი!
ალბათ ვერ შევძლებ თავის მორევას,
გამოვცლი ბოთლებს,გვერდზე მოვისვრი,
სიცოცხლეს დავგმობ ჩემთვის უბედოს,
ამდენი ფიქრით ტვინიც დავიწვი,
გულის მაგივრად მინდა ქვა მედოს.
მელნით გადმოვღვრი,რასაც განვიცდი,
ხალხი ასპიტად მომეჩვენება,
ვგრძნობ,უსაშველოდ ვეღარ დავიცდი,
დამღალა ნიღბიან მასკარადებმა.
მაიკო ჭინჭარაული..
No comments:
Post a Comment