Tuesday, May 24, 2016

ბობ დილანი-"ქრონიკები"

  ბობ დილანი ისევ თბილისშია. პირველად როდისღა იყო?... 1985 წელს, რასაც ადასტურებს მისი ფოტო, რომელიც მწერალთა სახლის ზღურბლზეა გადაღებული, ამჯერად კი, იმავე შენობაში, მისი ავტობიოგრაფიული რომანის-“ქრონიკები”ს პრეზენტაცია შედგა, რომლის ქართულ ენაზე წაკითხვის საშუალებაც ქართველ მკითხველს გამომცემლობა "არტანუჯმა" და მთარგმნელმა თაკო ჭილაძემ მისცეს.
2014 წელი, 7თებერვალი, 19:00 სთ, სავსე დარბაზი...  საღამო გახსნა მომღერალმა შოთა ადამაშვილმა, ბობ დილანის სიმღერით rolling stone . მთელი საღამოს განმავლობაში მან მუსიკოსის 5 სიმღერა შეასრულა და მათ შორის-ნაკლებად ცნობილი “oh sister”.(შემიძლია ვთქვა, რომ დარბაზმა განსაკუთრებით ამ სიმღერებით ისიამოვნა    და საღამოსაც მინი-კონცერტის სახე მიეცა)
შოთა ადამაშვილი
ზვიად კვარაცხელია
   


   






   “ქრონიკები” მოკლედ წარადგინა წიგნის რედაქტორმა, ზვიად კვარაცხელიამ. მისი თქმით, ესაა “არტანუჯის” მიერ გამოცემული ლეგენდარული მუსიკოსების ნაწარმოებების სერიიდან მესამე წიგნი.(წინა ორი გახლდათ ჯონ ლენონის “როგორც მეწერება” და ჯიმ მორისონის ლექსები). ბობ დილანი კი შეირჩა არა მხოლოდ იმიტომ, რომ ის უკვე ლეგენდაა, არამედ იმიტომ,რომ მწერალია. ეს კარგად ჩანს ამ წიგნში, რომელიც არის ავტობიოგრაფიული რომანის კლასიკური ნიმუში, სადაც ავტორის პიროვნებასთან ერთად წარმოჩენილია ყველა ის მუსიკოსი, მწერალი თუ სხვა საინტერესო პიროვნება, ვინც იმ პერიოდში მოღვაწეობდა და ბობ დილანი ახერხებს ორიგინალური კუთხით დახატოს მთელი ეპოქა.



თაკო ჭილაძე
   

   ისაუბრა მთარგმნელმა თაკო ჭილაძემაც, რომელსაც ბავშვობაში, სწორედ იმავე შენობაში ჰქონდა ბედნიერება საკუთარი თვალით ენახა წიგნის ავტორი. დარბაზში გახმაურდა აზრიც, რომ რაღაც სიმბოლური კავშირია ამ ისტორიიდან-დღევანდელობამდე. როგორც ცნობილია, მაშინ, როცა ბობ დილანი წარადგინეს ნობელის პრემიაზე ლიტერატურის დარგში, საქართველოდან ოთარ ჭილაძეც იყო წარდგენილი და ამჯერად, ისე მოხდა, რომ სწორედ მისმა ქალიშვილმა თარგმნა ამ მუსიკოსის წიგნი.
ბიძინა მაყაშვილი

   პრეზენტაციის დასასრულს ისაუბრა ხელოვნების კრიტიკოსმა, ბიძინა მაყაშვილმაც. Mან აღნიშნა, რომ ეს წიგნი არაა როკ-ვარსკვლავის ტიპიური წიგნი, არამედ-ინტელექტუალის ნაშრომია, რომელშიც საინტერესოდაა აღწერილი იმ პერიოდის ნიუ-იორკი, როგორც კულტურის ცენტრი.

   
და აქ ვარ მეც ;)
p.s. მე პირადად, ისეთი სიამოვნება მივიღე ამ პატარა საღამოთი, რომ არ შემეძლო ხელიდან გამეშვა საშუალება და ამ ყველაფრის მცირე ნაწილი ჩემი ბლოგის მკითხველამდე არ მიმეტანა. წიგნის კითხვა სულ ახლახან დავიწყე, თუმცა, ავტორის შემოქმედების თაყვანისმცემლებისთვის ალბათ არ ვიქნები თავხედი, რომ მივცე ჩემს თავს უფლება, ეს პატარა მიმოხილვა წინასწარ,წაკითხვამდევე დავასრულო ბრიტანული გამოცემის, “Sunday times”-ის ნათქვამით: -“თუ წიგნის დასასრულს მადლიერი არ აქვითინდები, ჩათვალე, რომ ეპოქამ გვერდით ჩაგიარა”

/ნინო ჭინჭარაული/