მაია და რუსო მზიურში ხევსურების საღამოზე

რუსო:



გული არ დაგწყდას მაიავ,

დარდს ნუ შააყრევ თვალებსო,

იქავ იქნების ესეთა,

საღამოები სხვა წელსო,

თუმცაკი დარდი ხევსურო

შენდ არად საუბნარია,

შენ თუ ვერ მიხვედ მზიურსა

მზიურის ტკივილ არია.



მაია:



შენ საიდანღა გაიგე

მე რა დარდიც მკლავს დაქალო,

ვწევარ და ვფიქრობ ნეტავი,

ეს გული რითღა ვახარო.

სრუ რო არ იყვნეს ხევსურნი

აისთებს ეცვათ ფორმები,

მია და ნინომ კინაღამ

ტირილში შევუწყვით ხმები,

დასასრულს მისულებს დარდი

ორმაგად შემოგვეკიდა,

ვიძახდი ჯობდა ის კრება

ფეხებზე რომ დამეკიდა,

მაინცკი ბევრებ ნაცნობებ

ხევსურებ შამხვდეს იქითა,

გამორჩეულნი ფორმებით,

გამორჩეულნი ნიჭითა.