მაია ნინოს

მაია:



ნეტავ იცოდე წამოსვლა

როგორ მწადია ქალაო,

მაგრამ არ მცალის, ხვალისად

უნდა მოვასწრო სწავლაო.

დღემეხვალიე კაცსაო

თოვლი მოადგა კარსაო,

ხოდა მეც რომ მომდგომია

მიტომ ვიძახი უარსაო.



ნინო:



შენ შამაგევლე ქალაო,

შენი არა მწამს განაო,

რაად მწერ ლამაზ ლექსებსა,

ერთი სიტყვაცა კმარაო.