მე გარს მეხვევა მუდამ იგივე-
შენს მიერ ნაზად ნაქსოვი რიდე,
ხალხს მოვშორდები,მაგრამ ღამეებს
სად დავემალო,სად წაუვიდე?
ღვინით თასები ისევ ივსება,
ისევ მევსება დარდით თვალები,
შორით მოისმის ყრუ ტაშისცემა
მაგრამ, იქ ვისმე შევებრალები?
მე ვიხდი ნიღაბს!
მომგვარეთ რაში!
შენთან! ნუგეშთან!
ო, ჩქარა,ჩქარა!
მე მომდევს განთქმულ სახელის ტაში,
დიდება,
ცრემლი,
ღელვა,
მუქარა..
/ გ.ტაბიძე/
No comments:
Post a Comment