წამი-
ძალიან,ისე ძალიან რომ მოგინდება
ლექსი,რომელსაც ჯრ მელანიც არ შეშრობია
და სხეულშიც
ჯერ ისევ რომ გრძნობ
მისი ყოფნით-სისხლისგან დაცლილ
მღვრიე კალაპოტს..
ისე ძალიან რომ მოგინდება
წაუკითხო ვინმეს ხმამაღლა,
როგორც ქორვაჭარს,შუშა-კიტრის დახლზე დაწყობა.
მიიხედები...მოიხედები..
გარშემო ნაცნობს რომ ვერ იპოვი,
უიმედოდ ხელს რომ ჩაიქნევ,
და გამოსავალს,ათასგზის ნაცადს
ათასმეერთედ ისევ მიაგნებ:
ლექსის სტრიქონით გამოტენილ
ლოყებს და ტუჩებს
ააფარებ სვიტრის საყელოს
ვითომც და ისე.. სიცივისათვის..
და გაუყვები ხალხით სავსე ქუჩას ბუტბუტით..
ქუჩაში კი იქნება წვიმა..
No comments:
Post a Comment