დე

აღარაფერი..
უადგილო გახდა ხუმრობა.
ჩემი სახლია უსარგებლო ხროვა ნივთების,
სადაც თაგვებმა მოუხშირეს უკვე სტუმრობას
იმ ადგილებში სადაც ადრე შენი თითები
ქმნიდნენ,
აწყობდნენ,
მომავალს და მახსოვს ეზოში:_
სკოლიდან მოსულს მომდიოდა სუნი სადილის
უსარგებლოა ახლა ჩემი ყველა დებოში!
უადგილოა ახლა ჩემი ყველა ქადილი!
მაშინ არა და დღეს კი მინდა ისევ აცივდეს,
დავდგამდით ღუმელს,
მოვზიდავდი ფიჩხებს მჯიღებით..
საღამოთი კი რომ გინდოდა ალბათ არც იმდენ
მაგრამ, ზურგჩანთით ხუთიანებს
წამოგიღებდი..
***
რაც შენ წახვედი, აღარც მახსოვს უკვე როდიდან_
შემოეჩვივნენ ბეღურები, ჩვენს ძველ ხეივანს..
ახალ-ახალწელს, თოვლის პაპაც აღარ მოდის და
აღარც მე ვხვდები, სიხარულით და არხეინად..
სახლში ყოველთვის შეგნებულად მაგვიანდება
შენც აღარ მხვდები, მისაღებში (მწვანე ხალათით)
ჩემი ცხოვრება წამდაუწუმ ნაგვიანდება
უსამართლობით,
ტყუილით და ხათაბალათი..
ხო:_ სულ ერთია!
ყველა დღე და დრო და თარიღი.
ისე მაკლია ყველაფერი, რაც შენ წახვედი...
გავხდი უბრალოდ ერთიორად უფრო ღარიბი,
გავხდი უბრალოდ ერთიორად უფრო თავხედი!..
/ნათია ჭინჭარაული/