***

,

გიცდი და ზამთარ მავიდა,
მთა–ბარნ იცვლიან ფერებსა,
უკვე რამდენი ხანია,
უშენოდ ვითვლი დღეებსა.
აღარ დავდგები ბარშია,
ყიამეთ ზამთრის თვეებსა,
გზად შენ სიყვარულს ვისაგზლებ,
ამავუყვები ხევებსა.
არც ავდარს შავუშინდები,
არც ქაჯებსა და დევებსა,
მზეც საიმედოს მპირდება,
ცივღამეგანათევებსა.
გნახავდი,ჩაგიხუტებდი,
შენაც მამხვევდი ხელებსა,
მემრ თუგინდ შენთან მასულსა,
ზენაიმც გამახევებსა.

/ხატია ფშავლოსი/