ქოფაკს ჩემი სული, ასე ცარიელი
სავსე თუ ჰგონია,(ისე ავად მიყეფს...)
აღარ დამიძახო-"სემინარიელი"
შუბლზე მაკერია, როგორც იარლიყი.
მასის კულტურიდან- სიყალბემდე აცრილს
ბრბოში ხმაჩაწყვეტილს რაღა გამაჩერებს,
აღარ დამიძახო-"ქალი", "დედაკაცი"
ეს არც სტატუსია
და არც -განაჩენი.
ნუღარ ამოქექავ ყველა სტერეოტიპს,
მარტო იმისთვის, რომ
ჩარჩო მეც მომარგო,
აღარც "მჯღაბნელი" და
უფრო -არც"პოეტი",
აღარც- საძრახი ვარ,
და არც -საქომაგო.
იქნებ არასდროს
აღარც შევიცვალო,
არც სინანული მაქვს,
ესეც გვიანია...
ცოტაც შენნაირი, ცოტაც-უცნაური
ერთი უმადური ა დ ა მ ი ა ნ ი ვარ...
/ნინო ჭინჭარაული/
სავსე თუ ჰგონია,(ისე ავად მიყეფს...)
აღარ დამიძახო-"სემინარიელი"
შუბლზე მაკერია, როგორც იარლიყი.
მასის კულტურიდან- სიყალბემდე აცრილს
ბრბოში ხმაჩაწყვეტილს რაღა გამაჩერებს,
აღარ დამიძახო-"ქალი", "დედაკაცი"
ეს არც სტატუსია
და არც -განაჩენი.
ნუღარ ამოქექავ ყველა სტერეოტიპს,
მარტო იმისთვის, რომ
ჩარჩო მეც მომარგო,
აღარც "მჯღაბნელი" და
უფრო -არც"პოეტი",
აღარც- საძრახი ვარ,
და არც -საქომაგო.
იქნებ არასდროს
აღარც შევიცვალო,
არც სინანული მაქვს,
ესეც გვიანია...
ცოტაც შენნაირი, ცოტაც-უცნაური
ერთი უმადური ა დ ა მ ი ა ნ ი ვარ...
/ნინო ჭინჭარაული/
No comments:
Post a Comment