“დიდვაკეს ჩამოხვიდოდი
დიდგული,კარგი ძმებითა,
ვიცოდი,აღარ გინდოდი,
თქვი სიტყვით გასაგებითა.
ლებაისკარს რო ციხე დგა,
ქალო,ტან გიდგა ისეთი,
ვერ ვნახე შენი სადარი,
შემოვიარე ქისტეთი.
წასვლა სჯობს წარმავალისა,
უძმობა ცუდის ძმობასა,
ვაი ქმარს ავის ქალისას,
დაუგვიანებს გზობასა.”
ამ სტრიქონების ავტორის, ჩალხა ჭინჭარაულის საღამო გაიმართა 26 ოქტომბერს, საპატრიარქოს ახალგაზრდულ ცენტრში,სამების ტაძარში. სიტყვა წარმოთქვეს პოეტებმა- ბათაღერ არაბული, ერეკლე საღლიანი, ლელა გაბური, კობა არაბული, მაია გონჯილაშვილი და სხვა. ავტორის ლექსები წაიკითხეს მისი შემოქმედების მოყვარულმა ახალგაზრდებმა. საღამოს უძღვებოდა ნინო ჭინჭარაული, ხოლო მუსიკალურად აფორმებდნენ ანსამბლები “სამრეკლო”, ლილეო”, “დები ზვიადაურები” და მომღერალი მირანდა მაისურაძე.
ჩალხა ჭინჭარაულს ორი კრებული აქვს გამოცემული,რომელთა რედაქტორიც ავტორის დისშვილი, პოეტი ლელა გაბურია. ავტორი 3 წლის იყო, როცა ხევსურები იძულებით ჩამოასახლეს ბარში, ამიტომაც ბევრი მისი ლექსთაგანი მშობლიური კუთხის მონატრებითაა გაჟღენთილი, თუმცა პოეტი ლექსის თემატიკის სიმწირით არ იზღუდება და ყველაფერს ეხება, რასაც ცხოვრების მანძილზე გრძნობდა და განიცდიდა. კრებულებში შესულია როგორც რითმიანი, ისე თეთრი ლექსებიც:
“შორს დარჩნენ ნიღბები და მყუდრო ლოჟები,
და ქარში დაირხა სინაზე ქალური,
ხელებში შემაწყდნენ მაგარი ოჟები
ნაპრალებს ეხლება ცხენების თქარუნი.
ირგვლივ ფერხულია სიყვითლის სახადის,
გზები ავსებულა მკვდარი სილამაზით,
ქარი მომსისინებს-"აქამდის სადა ხარ?"
ხევი მომხრიალებს და ისიც ამაზე.
უსწრაფეს ფიქრისა მზისფერი ცხენები,
თანაც გზა საშიში და ასე დამრეცი..
მოვქრივარ კლდეებზე გიჟური ჭენებით,
შემინდე ძვირფასო, თუ სადმე დავეცი! “
**
გიორგის
“შენი პაწაწა ხელის მტევანით
გაზომილი მაქვს წუთისოფელი,
მე თავზე მადევს
ვაშლი ვალდებულების
და შენ მიმიზნებ გამოუცდელი ხელით.
ასე ვიდგები, მთელი სიცოცხლე-
გასროლის მოლოდინში...”
**
...
"ლებაისკარში დგას ფიჭვი ბერი
და დათვლილია მისი დღეები.
ჩამოსცვენია ქარაფებს თოვლი
და გაცრეცილან სათიბეები.
ქვითინებს ქარი დანგრეულ ნიშში,
ველური ხმები ნანგრევებს აცრის
და ყმუის ძაღლი მოგებით ნიშნის..
არის ღმერთი და არ არის კაცი!”
დღეს, ეს ღირსეული ხევსური კაცი გარდაბნის რაიონში ცხოვრობს და იქაც ინახავს ძველი ხევსურეთის სულს და ტკივილს. ისევე, როგორც ლებაისკარში ეულად შერჩენილი ციხე...
ღმერთმ მაგცას წყალობა და დღეგრძელობა, ჩალხა ბიძა.
/ნინო ჭინჭარაული/
დიდგული,კარგი ძმებითა,
ვიცოდი,აღარ გინდოდი,
თქვი სიტყვით გასაგებითა.
ლებაისკარს რო ციხე დგა,
ქალო,ტან გიდგა ისეთი,
ვერ ვნახე შენი სადარი,
შემოვიარე ქისტეთი.
წასვლა სჯობს წარმავალისა,
უძმობა ცუდის ძმობასა,
ვაი ქმარს ავის ქალისას,
დაუგვიანებს გზობასა.”
ამ სტრიქონების ავტორის, ჩალხა ჭინჭარაულის საღამო გაიმართა 26 ოქტომბერს, საპატრიარქოს ახალგაზრდულ ცენტრში,სამების ტაძარში. სიტყვა წარმოთქვეს პოეტებმა- ბათაღერ არაბული, ერეკლე საღლიანი, ლელა გაბური, კობა არაბული, მაია გონჯილაშვილი და სხვა. ავტორის ლექსები წაიკითხეს მისი შემოქმედების მოყვარულმა ახალგაზრდებმა. საღამოს უძღვებოდა ნინო ჭინჭარაული, ხოლო მუსიკალურად აფორმებდნენ ანსამბლები “სამრეკლო”, ლილეო”, “დები ზვიადაურები” და მომღერალი მირანდა მაისურაძე.
ჩალხა ჭინჭარაულს ორი კრებული აქვს გამოცემული,რომელთა რედაქტორიც ავტორის დისშვილი, პოეტი ლელა გაბურია. ავტორი 3 წლის იყო, როცა ხევსურები იძულებით ჩამოასახლეს ბარში, ამიტომაც ბევრი მისი ლექსთაგანი მშობლიური კუთხის მონატრებითაა გაჟღენთილი, თუმცა პოეტი ლექსის თემატიკის სიმწირით არ იზღუდება და ყველაფერს ეხება, რასაც ცხოვრების მანძილზე გრძნობდა და განიცდიდა. კრებულებში შესულია როგორც რითმიანი, ისე თეთრი ლექსებიც:
“შორს დარჩნენ ნიღბები და მყუდრო ლოჟები,
და ქარში დაირხა სინაზე ქალური,
ხელებში შემაწყდნენ მაგარი ოჟები
ნაპრალებს ეხლება ცხენების თქარუნი.
ირგვლივ ფერხულია სიყვითლის სახადის,
გზები ავსებულა მკვდარი სილამაზით,
ქარი მომსისინებს-"აქამდის სადა ხარ?"
ხევი მომხრიალებს და ისიც ამაზე.
უსწრაფეს ფიქრისა მზისფერი ცხენები,
თანაც გზა საშიში და ასე დამრეცი..
მოვქრივარ კლდეებზე გიჟური ჭენებით,
შემინდე ძვირფასო, თუ სადმე დავეცი! “
**
გიორგის
“შენი პაწაწა ხელის მტევანით
გაზომილი მაქვს წუთისოფელი,
მე თავზე მადევს
ვაშლი ვალდებულების
და შენ მიმიზნებ გამოუცდელი ხელით.
ასე ვიდგები, მთელი სიცოცხლე-
გასროლის მოლოდინში...”
**
...
"ლებაისკარში დგას ფიჭვი ბერი
და დათვლილია მისი დღეები.
ჩამოსცვენია ქარაფებს თოვლი
და გაცრეცილან სათიბეები.
ქვითინებს ქარი დანგრეულ ნიშში,
ველური ხმები ნანგრევებს აცრის
და ყმუის ძაღლი მოგებით ნიშნის..
არის ღმერთი და არ არის კაცი!”
დღეს, ეს ღირსეული ხევსური კაცი გარდაბნის რაიონში ცხოვრობს და იქაც ინახავს ძველი ხევსურეთის სულს და ტკივილს. ისევე, როგორც ლებაისკარში ეულად შერჩენილი ციხე...
ღმერთმ მაგცას წყალობა და დღეგრძელობა, ჩალხა ბიძა.
/ნინო ჭინჭარაული/
No comments:
Post a Comment