დამაღონ, ძრუალ ამინდმა,
გულს მწარე კბილი ჩაასო
საკინძე შახსნილმა ბინდმა.
შამამისია ყვავ-ყორან,
ხარულ რქებ შაურქინაო,
ერთ მზის სხივის არ მაარტყა,
სრუ ღრუბლებ მაუვლინაო..
წამართვა ჯიხვურ სილაღე,
ჩამამალეწის ღამეო.
-ეეგრ რად მიცქერ? რაიღ გინდ?
ტიალო მთვარის ნალეო.
-მთას როსღა მახოლთ ხევსურნო?
ჯავრი ჩამამლევს მალეო,
იქნებ, მემრ გამაიმზევას,
ლოდინით დავიღალეო….
/თამარულ აული/
No comments:
Post a Comment