შორიდან მიცნო...
მხრებზე თავშალი
გადიგდო მყის და ნაბიჯს უმატა.
სწადს: გზა მიყელოს, დამწვას , ამშალოს
და იზეიმოს მერე ჩუმადა.
ვხვდებით.
ჩერდება ცბიერი, ანცი,
ყალბად მიღიმის წყნარს და ფიქრიანს...
ყოჩაღ, გაბრიელ! გულცივად გასცდი
და ერთხელ წარბიც არ შეგიხრია!
No comments:
Post a Comment