ღიმილს კი არა,კბილების კრაჭუნს
ნაჩვევ პირს დანა ერთგულად მიხსნის,
გლოვა კი არა,
სიჩუმე მაფრთხობს,
ცრემლი კი არა,
გამიშრა სისხლი.
თმები კი არა,
დავჭერი ფრთები,
სიმღერით ღამეს ვუკიდებ ხანძარს,
დარდით კი არა,
სიცილით ვკვდები
და სარკმლის მიღმა ვიღაცა მლანძღავს...
/ნინო ჭინჭარაული/
No comments:
Post a Comment