და ქარში დაირხა სინაზე ქალური,
ხელებში შემაწყდნენ მაგარი ოჟები
ნაპრალებს ეხლება ცხენების თქარუნი.
ირგვლივ ფერხულია სიყვითლის სახადის,
გზები ავსებულა მკვდარი სილამაზით,
ქარი მომსისინებს-"აქამდის სადა ხარ?"
ხევი მომხრიალებს და ისიც ამაზე.
უსწრაფეს ფიქრისა მზისფერი ცხენები,
თანაც გზა საშიში და ასე დამრეცი..
მოვქრივარ კლდეებზე გიჟური ჭენებით,
შემინდე ძვირფასო,
თუ სადმე დავეცი!
/ჩალხა ჭინჭარაული/
No comments:
Post a Comment