მაგონდება

მაგონდება სიჭაბუკე, ვარდისფერი ზღაპარი,
უდარდელი მეოცნებე
გზებზე ზარზმის,საფარის..
მივდიოდი,მომყვებოდნენ
ვით ერთგული და-ძმები,
მშობლიური მთა-გორები,
ფიჭვები და ნაძვები.
შროშანების სურნელება,
ნაზი ამბრი მდელოთა,
სიზმრებს რომ მილამაზებენ
ახლა სიტყვის ხელოსანს.
ყველაფერი იქიდან მაქვს,
ჩემში კარგი რაც არის,
იმ მთებზე ვარ გამობმული
დღესაც ტრფობის ბაწარით.

/ქრისტეფორე ფირალიშვილი/