***

არ შეიძლებოდა, აქ თეოს,მთის ბულბულის ლექსები არ ყოფილიყო.
ვიცი,ვიცნობდით თუ არ ვიცნობდით,ყველას გვიყვარდა..

შენ ხევსური ხარ, არც გავიოცებ...
ჯიუტი იყო, ამაყი თანაც...
არ დავიბადე, რა ვქნა ხევსურად,
სიკვდილი მიჯობს, ტრფიალში ღალატს.
შენ ხევსური ხარ, შვილი მთებისა
და არწივივით ზვიადი, ვიცი...
ნუ გაიხსენებ წესებს, დრომოჭმულს,
შურისძიების მეც დავდე ფიცი...
თუ სიამაყეს ვერ ჩავკლავ შენში,
ან თუ გამხელის არა გაქვთ წესი,
სიცივეს მაინც ნუღარ დამწამებ,
თუკი დაგინთე ამხელა ცეცხლი.



05.10.2007 /თეონა ქუმსიაშვილი/